Leśny dom Syriusza

Syriusz

Poddałem się manipulacji Sky. Nie mogłem wciąż rozpaczać po starcie Vanilli. Przyjdą inne. Będzie jakaś co zajmie jej miejsce pomyślałem i usiadłem w fotelu.

Kate

Usiadłam obok Syriusza z promiennym uśmiechem. Nawet nie miał pojęcia jak bardzo się cieszyłam, że jego nastrój się poprawił.
-A co z tym koktajlem? - zapytałam chwilę później ziewając przeciągle. Naprawdę, byłam strasznie padnięta. Oczy same mi się zamykały.

Syriusz

Widzę, że jesteś zmęczona ale jeśli chcesz mogę Ci coś przygotować. A tak wogóle masz gdzie iść? zapytałem znienacka.

Kate

-E... no niezupełnie. Jestem tu już od jakiegoś czasu, ale zwykle sypiałam pod gołym niebem lub u przyjaciółki... - zrobiło mi się w tym momencie trochę głupio. Nie chciałam się narzucać. Albo mi się wydawało, albo Syriusz sugerował, żebym sobie poszła.
-A może ja już będę się zbierać? Na pewno masz jakieś plany. - powiedziałam wyglądając z niechęcią za okno. Nadal padał deszcz. Beznadziejnie.

Syriusz

Nie słuchaj... Możesz zostać i się przespać. Mam dwie sypialnie. Jedna i tak stoi pusta więc jeśli chcesz to mogę Ci ją udostępnić. powiedziałem i wyjąłem kluczyk od pokoju z szuflady. Wyciągnąłem go w stronę Sky drugie drzwi po lewej stronie korytarza. Na końcu korytarza jest łazienka.

Kate

-Nie, przestań. Nie chcę się narzucać. - powiedziałam z lekkim uśmiechem zaskoczona gościnnością Syriusza. Przeciągnęłam się trochę i wstałam z kanapy wyglądając przez okno. Strasznie chciałam już lata, a najlepiej zimy. Śnieg był taki piękny.

Syriusz

Zostawiam klucz na stole i idę przygotować kolację. Zrobisz jak zechcesz. Powiedziałem odkładając klucz na niski stolik obok sofy. Nie chciałem jej krępować swoją obecnością. Niech sama podejmie decyzję beze mnie. Tak będzie jej łatwiej. pomyślałem i dodałem głośno wychodząc z pokoju jestem w kuchni. Jak chcesz to się rozgość

Kate

Gdy chłopak wyszedł do kuchni już chciałam wstać, coś powiedzieć, ale zabrakło mi na to sił. Zamknęłam oczy. Tylko na minutkę i już wstaje. Eh. Czy tego chciałam czy nie, mimowolnie zasnęłam w fotelu. Nic dziwnego, nie spałam przecież tak długo. Zwinęłam się w kłębuszek niczym prawdziwy kot.

Syriusz

Przygotował sobie kolację i nawet jej nie tknął. Był przygnębiony. Zamknął swój pokój na klucz i wyszedł z domu biegnąc przez ciemniejący wieczór gdziekolwiek byle dalej od tego bólu.
Tylko samotna kartka do Sky została na stole kuchennym....

"Nie obchodzi mnie co się tutaj stanie. Jeśli chcesz-zostań, jeśli nie-wyjdź. Zamykać za sobą nie musisz. Nie wiem kiedy wrócę i czy w ogóle wrócę. Moje życie i tak jest bez sensu. Może się zabiję.

Syriusz"

Kate

Obudziłam się. Przeciągnęłam się i ziewnęłam lekko. Zerknęłam przez okno - zero deszczu, tylko słońce. Cudnie. Całkowicie się wyspałam, nie ma co. Rozejrzałam się po pokoju i nie dostrzegając właściciela wstałam.
-Syriusz...? - spytałam niepewnie chodząc po domu. Nigdzie go nie było. To nic, pewnie gdzieś poszedł. Poszłam na chwilę do kuchni i poczęstowałam się kanapką, której chłopak nie zjadł. Jedząc ją zobaczyłam kartkę leżącą na blacie. Szybko ją przeczytałam, a gdy skończyłam uśmiech całkowicie spełzł mi z buzi. Byłam wprost przerażona. Wbiegłam jak najszybciej potrafiłam zostawiając drzwi otwarte na oścież i ściskając w pięści kartkę. Niemożliwe. Nie wierzę. To nie może być prawda!

ZT.