Urwisko Kira

Shanti

Zaśmiałam się ... Pomyślałam troche... -Hmmm... Kiedyś ta była jedną z tych które wychodziły mi najlepiej... -uśmiechnęłam się chrząknęłam i podeszłam do urwiska... Wyprostowałam się po czym zaczęłam...
- Niebo dziś w żałobie pogrąży się płaczem...

Niegościnny świat w mroku pogrążył się

Skąd wiadomo czy jeszcze będzie inaczej?

Czy nastanie znów świt, czy nie?

Niepomyślny czas zdaje się nie mieć końca

Już nam przyjdzie żyć w tej ulewie i mgle

Skąd wiadomo czy jeszcze wzejdzie nam słońce?

Czy nastania znów świt, czy nie?

Bo tutaj ciągle leje

Bo tutaj ciemność trwa

Bo tutaj wciąż wiatr wieje

Czy długo tak być ma?

Mówią: przyjdzie czas, że ta burza ustanie

Wtedy wszystko to w końcu minie jak sen

Co to będzie, gdy tak się jednak nie stanie?

Jeśli spłynie znów cień na padół ten?

Prześlij nam znak, choć jeden raz

O dobry Boże, wysłuchaj dziś nas a

Spraw, by wrócił znów słońca blask
Gdy skończyłam odwróciłam się do niej i spojrzałam w dół...

Avi

Uśmiechnęłam się szeroko i zaczęłam klaskać.-Bardzo ładnie, teraz toja kolej.-Spojrzałam na nią, nie wiedziałam co teraz wymyśli.Uśmiech nie znikał mi z twarzy.

Imagination

Pośród krzewów i drzew dało się wyłapać ciche stukanie bucików o twardszą ziemię, niekiedy było one przytłumione przez miękki mech czy trawę... Tędy przechadzała się mała, zakapturzona istotka w czerwonych (oO) bucikach... Machała wyjątkowo wesoło ogonem na boki i co jakiś czas drgała uchem, które wyłapywało różne dźwięki. Działo się to zupełnie naturalnie, można wręcz powiedzieć, że podświadomie. No, przynajmniej ona tego nie robiła. Po chwili wyszła z zagęszczonego przez zieleń miejsca, a jej oczom ukazało się skalne podłoże, które kończyło się przepaścią. Uśmiechnęła się nieco szczerzej i powolnie zaczęła iść do jej krańca.

Avi

Zobaczyłam małą wesołą dziewczynkę.-Witaj.-Powiedziałam machając w jej stronę ręką. Na mojej twarzy gościł szczery i wesoły uśmiech. Przyglądałam się jej dokładnie.

Shanti

Na krańcu... no prawie stałam właśnie ja uśmiechnęłam się do siostry i do malutkiej istotki zmieżającej w mojim kierunku kucnęłam koło niej... -Witaj... -uśmiechnęłam się do niej przyjaźnie...-Avi hmmm... Może wejdź na drzewo... -zaśmiałam się... po czym zwróciłam się do nieznajomej- Co tu robisz? Gdzie twoji rodzice ? -spytałam z uśmiechem...

Kiwi

Witaj Shanti! - krzyknęłam. Nie otrząsnęłam się jeszcze po wiadomości o nowej przyjaźni - od razu się zgodziłam. Bransoletka była wspaniała, Dziękuję...przyjaciółko.- szepnęłam cicho. Dopiero po dłuższej chwili zauważyłam zielonowłosą kotołaczkę, Cześć- zawołałam.

Avi

Gdy usłyszałam jej zadanie to, aż mnie zamurowało. Podeszłam do najbliższego drzewa i zerknęłam w górę.Dla kota to chyba nic trudnego, podrapałam się po głowie. Złapałam za pierwszą gałąź, i tak zaczęłam wspinaczkę.Po kilku sekundach byłam na górze,. Tam był niesamowity widok. Spojrzałam na siostrę, trochę się zmachałam, najpierw chciałam zadać jej zadanie, a później zejść. Popukałam się po głowie.-Mam...To ty wejdź na drzewo, i nie schodź z niego, do puki nie zerwiesz 10 jabłek.-Uśmiechnęłam się i zaczęłam schodzić. W końcu byłam na dole.

Imagination

Shanti... *moim | *twoi ; tak jakby co : )

- Mmm... Dzień dobry. - Powiedziała widząc, że obydwie kotołaczki są od niej starsze. Zawsze była uczona, że do starszych - bez względu o ile - trzeba mieć szacunek... Tak więc ona go miała. Widać było, że obie są wesołe i przyjaźnie nastawione, czyli nie ma się czego bać. Zacznając od tego, że ogólnie Im nie miałaby czego. Strach jak na razie rzadko jest jej towarzyszem, o wiele przerasta go ciekawość.
- Ja zwiedzam okolicę razem z nim! - Powiedziała wskazując dłonią na maskotkę Skitty'ego, której głowa wystawała z torby (tak, to ten mały w moim podpisie ^^).
- A moi rodzice gdzieś są... Tylko nie wiem gdzie... Nie wiem też jak wyglądają... Hmm... Interesujący temat. - Oznajmiła. Tak na prawdę nie miała okazji spotkać swoich rodziców, ale także nie sprawiało jej to żadnej przykrości. Wiedziała kim są rodzice, jednakże ona ich nie miała, jednocześnie nie odczuwała ich braku. Miała opiekunkę, o!
- Hej Kiwi. - Przywitała się z uśmiechem patrząc na Pomarańczową Postać, jak to wcześniej nazywała sobie ją w myślach.

Shanti

Zaśmiałam się i wstałam szybkim krokiem podeszłam do drzewa popatrzyłam na siostre i dwie inne kotołaczki po czym zaczęłam wspinaczke robiłam to od dziecka więc zajeło mi to kilka sekund... Zabrałam się za zbieranie jabłek...

Avi

Uśmiech nie znikał mi z twarzy, patrzyłam się jak siostra zrywa jabłka. Spojrzałam na małą dziewczynkę.-Cześć, ja jestem Avi, a ty?.-Przedstawiłam się, po czym czekałam na odpowiedź, byłam ciekawa jak ma na imię. Mój wzrok skierował się na moją nową przyjaciółkę Kiwi. Mam pomysł, może będziemy grać w czwórkę.

Kiwi

Ooo..., cofnęłam się bojąc się o nową koleżankę.Sama nigdy nie bałam się takich wyczynów, nawet byłam w tym niezła, lecz ten strach..... . Gdy zobaczyłam jednak z jaką zręcznością, łatwością robi to Shanti lęk minął. Dalej, dalej !- kibicowałam, a przy tym skakałam i klaskałam. To było niesamowite! A jeszcze bardziej spodobał mi się pomysł Avi. Jasne, ja się zgłaszam.- wykrzyknęłam. W tej chwili zamiast ust miałam wielkiego banana.

Shanti

Zeskoczyłam z drzewa trzymając jabłka w zawiniatej bluzce... -Shanti... -przedstawiłam się dziewczynce jak i Kiwi ona terz chyba nie znała mnie oficjalnie... -Zadanie wykonane sir! -zasalutowałam siostrze prostujące się i stając przed nią na bacznosć...

Avi

Dołączyłam się, też klaskałam i skakałam.-Dalej Shanti, nie poddawaj się!!!.-Krzyczałam z całych sił.-Dasz radę!!!.-I tak bez końca. Skończę dopiero jak Shanti będzie na ziemi.-Udało ci się. A teraz zjemy jabłka.-Powiedziałam śmiejąc się. Usiadłam na krzyż i ręką klepnęłam o ziemię,żeby też usiadły.

Shanti

Zaśmiałam się i usiadłam obok... Jabłka były takie dobre i soczyste ^ ^ -Brakuje jeszcze kiwi i był by sok... -zaśmaiłam się...

Kiwi

Usiadłam obok przyjaciółki. Uściskałam ją przyjaźnie. No to chyba moja kolej. No dalej,wyzwanie dla mnie! - krzyczałam z entuzjazmem.