Tajemniczy Krater

Kotro

- Hmm... Są tu jakieś strzępki ubrań.- Powiedziałem, wyciągając z ziemi pasek, spodnie i bluzkę. Pasek miał kieszonki. Otworzyłem je i obejrzałem co w nich jest. Było w nich 30 K.A., dwa czerwone kamyki i liścik z treścią:,,Życie me sensu nie ma. Przez ciebie dziewczyno, popełniłem samobójstwo.
- Boże święty. Zobacz.

Shanti

Przeczytałam liścik i aż mnie zatkalo... -Popelniać samobujstwo z powodu... dziewczyny...? -może to dziwne ale dla mnie to była największa głupota... -Bezsensu... -powiedziałam jakby sama do siebie bylo mi żal tego "kogoś" i zresztą tej dziewczyny też...

Kotro

- A może ta dziewczyna złamała mu serce? Złamała mu serce i chciał się zabić, bo myślał, że życie bez niej nie ma sensu.- Mówiłem tak, jakbym sam tego doświadczył. Przegryzłem wargę.

Shanti

Pstryknełam go lekko w ucho gdy znów ugryzł sie w warge i pomachałam mu palcem przed nosem... -Nie wolno ! -skarciłam go spojrzeniem i wróciłam do tematu... -Ale dalej uważam że... -spuściłam wzrok w bok... -Nie mogla bym tego znieść gdyby ktos to zrobił i znienawidziła bym go... -powiedzialam lekko smutnym tonem głosu...

Kotro

To bolało gdy pstryknęła mnie w ucho. Ech... Ale przegryzanie wargi mam już we krwi. He he...
- Znienawidziła byś go?- Zapytałem się jej, patrząc się na sztylet od rodziców. Nagle się szeroko uśmiechnąłem.

Shanti

-Dokladnie... -powiedziałam tym samym tonem trzymając lewą ręka mój łokiec... Nagle moją uwage przykluł jego dziwaczny usmieszek.... Był bardziej zabawny niż dziwaczny co mnie rozśmieszało... Zaczęłam lekko hihotać...

Kotro

Spojrzałem się na Shanti. Wsłuchałem się w jej chichot. Westchnąłem. Nagle jakbym przestał żyć. Nie ruszałem się i trochę jakbym nie oddychał. Po chwili powróciłem. To było nieprzyjemne uczucie. Spodobało mi się to, że zdołałem ją rozśmieszyć.

Shanti

Spojrzałam na niego ciup się zpanikowałam gdy zauwazyłam że nie oddycha po chwili gdy znów zacząl westchnęlam z ulgą...

Kotro

- Ile razy w życiu czułaś się jakby porzucona? Nie chciana?- Zapytałem się Shanti z lekkim uśmiechem. Od czasów tej czaszki nie rozmawialiśmy o niczym radosnym i przyjemnym. To mnie smuciło.

Shanti

-Na pewno za często... Zbyt często niż to było potrzebne... -powiedzialam to smutnym tonem głosu patrząc się raczej w bok i w dół niz przed siebie... -Nawet nie pomyslał byś że tak często... -powiedziałam prubując obdarzyć go milym uśmiechem...

Kotro

- Pomyślałbym. Przez kilka lat bez przerwy tak się czułem. Dzięki za pocieszenie.- Powiedziałem. Z pocieszeniem chodziło mi o uśmiech. Uśmiechnąłem się do niej. Mrugnąłem do niej jednym okiem.

Shanti

Uśmiechnełam się do niego...
-Prosze po to tu jestem... -Wyszczerzyłam się do niego ukazując białe czyste ząbki bardziej wydłużone kły...

Kotro

- Ja nie mogę... Tyle lat żyłem w nędzy, bez przyjaciół, a teraz spotkałem osobę którą bardzo polubiłem.- Powiedziałem uśmiechnięty. Chodziło mi o nią i oto, że po raz pierwszy zaznałem coś jakby przyjaźni.

Shanti

Uśmiechnęłam się oczywiście nie wiedziałam że to o mnie chodzi... -Szczęściarz z niego... Albo niej.. -zaśmiałam się -Ja zaznałam nawet czegoś więcej poznając kogoś... Kogoś komu mogłabym oddać serce... -powiedziałam ładnie niczym poeta oczywiście chodziło o niego bałam się tylko że nie zrozumie lub przestanie się ze mną widywać... Stracić takiego przyjaciela... O nie...

Kotro

Po jej twarzy widać było, że się bała. O kogo chodziło? Może o mnie? Nie wiem.
- Szczęściarz z niego... Szczerze mówiąc ja też kogoś takiego poznaem kogoś, komu mogę oddać serce.- Powiedziałem. Mrugnąłem do niej i uśmiechając się . Wydaje mi się, że czułem coś do niej. Przez wiele lat uczyłem się co to miłość i rozumiem każdy gest i słowo.