Krwawe jezioro.

Kate

Idziesz przez gęsty, mglisty las. W pewnym momencie drzewa rosną coraz rzadziej, widzisz przed sobą długą dróżkę. Idziesz wzdłuż niej, a już kilka minut później pojawia się przed tobą niewielkie, płytkie jezioro. Jest jednak w nim coś, co odróżnia je od wszystkich innych. Woda jest czerwona. Ale czy to na pewno woda? Sam się przekonaj.

_________

Przyszłam powoli, nadal przemieniona byłam w szaroniebieską, puszystą kotkę. Co jakiś czas oglądałam się za siebie chcąc się upewnić, czy Syriusz za mną podąża. Uśmiech jednak spełzł mi z buzi, gdy zorientowałam się, gdzie jestem. Co to za jezioro? I czy to jest krew? Huh, chciałam dostać się w góry, które ubóstwiałam. Chyba zabłądziłam, a co gorsza poprowadziłam za sobą chłopaka.

Syriusz

długo biegł przed siebie aż dobiegł do brzegu jeziora Czerwona woda... pomyślał zaskoczony. Dziwne zjawisko. Powąchał wodę i zmarszczył nos. Co to za dziwny zapach? Tak jakby krew ale nie krew. Słodkawy ale nie cierpki. Stał zauroczony. Lekki wiaterek marszczył idealną powierzchnię jeziora.

Kate

Potrząsnęłam lekko głową. No nic, skoro już tu jesteśmy, to możemy zostać. Kto wie, może jezioro skrywa jakąś tajemnicę?
Podeszłam wolnym, pełnym gracji krokiem w stronę Syriusza. Przystanęłam kilka centymetrów od niego i bez żadnego skrępowania patrzyłam mu prosto w oczy.
Zadałam mu nieme pytanie 'Jak się nazywasz?'

Syriusz

Syriusz wyszeptałem z gracją skłaniając się w jej stronę i całując opuszki palców. Tak nakazywała mi godność i wychowanie, które pomimo kiepskiego charakteru miałem nienaganne. A Ciebie jak zwą Madame?

Kate

Odgarnęłam ciomnoniebieską grzywkę z oczu i posłałam Syriuszowi rozkoszny, delikatny uśmiech. Takiego dżentelmena jeszcze chyba nigdy nie spotkałam. Może to dlatego, że połowę życia spędziłam samotnie, a drugą połowę zadawałam się ze 'złym' towarzystwem.
-Skyline. - tym razem użyłam swojego drugiego imienia. Było zarezerwowane dla specjalnych osób, ale chłopak już teraz wydawał mi się wyjątkowy. A może to tylko pozory? Z czasem się okaże.

Syriusz

Skyline powiedział swoim głębokim głosem tak jakby smakował każdą literę z osobna. Bardzo ciekawe brzmienie. Skąd jesteś? zapytał żywo zainteresowany. "Jej uśmiech tak narkotyzuje" myślał wpatrując się w oblicze dziewczyny. Zrobiło mu się głupio i spuścił wzrok na wodę u swych stóp cierpliwie czekając na odpowiedź.

Kate

Zaśmiałam się melodyjnie, zupełnie nieznacznie. Zakłopotanie Syriusza było takie urocze. Zasmuciłam się, dosłownie na sekundę. Tak bardzo przypominał Noka, mojego poprzedniego chłopaka. Strasznie za nim tęskniłam, ale wiedziałam, że już go nie spotkam. Nie w tym świecie. Ile razy próbowałam przywrócić go do życia, za pomocą szamańskich czarów! Ale to zupełnie inna historia.
Odsunęłam się od niego trochę i podeszłam do jeziora. Przykucnęłam nad nim i zanurzyłam ręce. Cieczy była niesamowicie gęsta. Czy to naprawdę była krew? Jak to możliwe?
-Z gór Ahimrai. Uwielbiam góry, a Ty? - odpowiedziałam beznamiętnym, może trochę smętnym głosem.

Syriusz

Wolę lasy i równiny odparłem cichym głosem patrząc w dal. Tam można pędzić jak wiatr dodałem. Spoglądałem z ukosa na dziewczynę sam nie wiedząc co myśleć.

Kate

Wysłuchałam spokojnie słów Syriusza. Nigdy nie byłam zbytnio rozmowna, zwykle rozumiałam innych bez słów.
-Mizu Tatsu! - wstałam i patrząc jeszcze jakiś czas na wodę krzyknęłam. Woda zaczęła powoli unosić się do góry i uformowała się w kształt chińskiego, dosyć dużego smoka. Wiedziałam teraz, że to nie krew, a woda z jakimiś innymi, magicznymi substancjami. W ziemi zostało dosyć duże zagłębienie, a smok unosił się wysoko nad naszymi głowami i wędrował tam, gdzie tylko spojrzałam. Uśmiechnęłam się ponownie. Dlaczego wywołałam smoka? Odpowiedź jest dosyć prosta - po pierwsze, chciałam sprawdzić, czy dalej potrafię czarować, bo dosyć dawno tego nie robiłam. Po drugie - musiałam sprawdzić, czy to woda, a mogłam to zrobić tylko w taki sposób i w końcu po trzecie i najważniejsze - chciałam zaimponować Syriuszowi. Byłam inna niż większość dziewczyn. Nie chciałam czuć się przez to odrzucona.

Syriusz

Spojrzał leniwie na smoka wywołanego przez Skyline. Niezły bajer żeby komuś zaimponować pomyślał trochę ironicznie i z gracją zamiatając długim ogonem wskoczył na pobliskie drzewo i wyciągnął się na gałęzi z uśmiechem mrużąc oczy. Skyline zajęta była zabawą smokiem z tej dziwnej wody więc odwrócił się cicho na gałęzi i przeskakiwał na kolejne drzewa w kierunku jagodowego lasu.

Kate

Nie da się ukryć, że bardzo się zawiodłam na reakcji Syriusza. Nad większością taki pokaz robił niemałe wrażenie. Westchnęłam ciężko i usiadłam pod jednym z drzew odprowadzając wzrokiem wodę na miejsce. I znów wszystko było smutne, szare i nudne. Zamknęłam oczy, czułam się znużona.

Ikuto

Usiadłem na drzewie z garścią jagód w ręku... pokiwałem im... -Hej... Jagódke ? -uśmiechnąłem się zjadając kilka...

Kate

Jestem tu sama.

Uchyliłam duże, zielone oczy słysząc w sumie znajomy głos.
-O, hej Ikuto. Chętnie. - powiedziałam półszeptem i owinęłam ogonem nogi. Zaczęło robić się nieprzyjemnie zimno.

Ikuto

Uśmiechnąłem się zeskakując z drzewa... Podaem jej woreczek który wyciągnąłem z kieszeni a w nim były... Jagódki ! x333 -Trzymaj... -uśmiechnąłem się do dziewczyny...

Kate

Ikuto, skrzydła będą mogły mieć tylko anioły i demony. Ale to już w późniejszym czasie ; )

Odwzajemniłam uśmiech i wzięłam od niego woreczek jagód. Strasznie mi smakowały, to trzeba przyznać. Wsunęłam sobie kilka do buzi.
-Dzięki, są pyszne. - odparłam machając lekko ogonem.